Joe Lewis, ένας θρύλος των πολεμικών τεχνών.

Στο συγκεκριμένο άρθρο, γίνεται μία προσπάθεια να παρουσιάσουμε μερικές από τις σημαντικότερες στιγμές της ζωής ενός ανθρώπου, ο οποίος έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη των πολεμικών τεχνών. Ως βαρέων βαρών Παγκόσμιος Πρωταθλητής και μάστερ των Πολεμικών τεχνών, ο Joe Lewis, ήταν αυτός που, <<το έκανε πρώτος και το έκανε καλύτερα>>.

Ο Joe Lewis γεννήθηκε στις 7 Μαρτίου του 1944 στο Knightdale της Νότιας Καρολίνα.

Όταν το 1964 βρισκόταν στην Okinawa ξεκίνησε να εκπαιδεύεται στο Shorin-ryu Karate έχοντας εκπαιδευτές τους: Eizo Shimabuku, Chinsaku Kinjo και Seiyu Oyata όπου και πήρε την μαύρη ζώνη σε διάστημα περίπου 7 μηνών. Υπήρξε ένας από τους πρώτους πεζοναύτες στο Βιετνάμ. Από 7 Φεβρουαρίου έως 14 Ιουλίου 1966, ήταν τοποθετημένος στο Marine Corps Base Camp Lejeune, NC, οπότε και απελευθερώθηκε από την ενεργό υπηρεσία. Μετά την επιστροφή στις ΗΠΑ, το 1066 με μόνο 22 μήνες προπόνησης, ο Joe Lewis κέρδισε το πρωτάθλημα ’’U.S. Nationals’’ στο οποίο συμμετείχε για πρώτη φορά. Το 1967 στους Εθνικούς στην Washington, ο Lewis πήρε το πρωτάθλημα νικώντας τον Mitchell Bobrow στους ημιτελικούς και τον Frank Hargrove στους τελικούς. Προηγουμένως όμως, ο Lewis είχε νικήσει τον Hargrove στην Νέα Υόρκη στο 'Henry Cho's Karate Tournament'. Κατά την διάρκεια αυτού του χρόνου νίκησε και τον Chuck Norris. Συνέχισε να παίρνει μέρος σε μεγάλες διοργανώσεις και πρωταθλήματα κερδίζοντας πληθώρα τίτλων εναντίων σημαντικών αντιπάλων

Το διάστημα 1967 68, εκπαιδεύτηκε πάνω στο Jeet Kune Do από τον ιδρυτή του συστήματος, Bruce Lee. Παράλληλα ξεκίνησε να προπονείται με τον πρώην πυγμάχο βαρέων βαρών Joe Orbillo βελτιώνοντας τις ικανότητές του. Στα τέλη του 1969 ο Lee Faulkner ήρθε σε επαφή με τον Joe Lewis και του πρότεινε να συμμετάσχει στην επερχόμενη διοργάνωσή του – Πρωτάθλημα Καράτε Ηνωμένων Πολιτειών-. Ο Joe Lewis συμφώνησε να συμμετάσχει αν ο Faulkner προωθούσε έναν αγώνα Καράτε πλήρους επαφής (full-contact) καθώς και έναν αντίπαλο ο οποίος θα ήταν έτοιμος να αγωνιστεί για το Knock out. O Faulkner συμφώνησε. Όταν ο Lewis μαζί με τον Greg Baines εισήρθαν στον αγωνιστικό χώρο φορώντας γάντια του μποξ, ο εκφωνητής τους προσδιόρισε με τον όρο ‘’Kickboxers’’. Εκείνο το βράδυ στις 17 Ιανουαρίου του 1970 ο Joe Lewis κέρδισε τον πρώτο του (και ουσιαστικά πρώτο) αγώνα kickboxing με ένα knock out στον δεύτερο γύρο.

Οι κανόνες του 1970-71 για το Kickboxing των Ηνωμένων Πολιτειών περιελάμβανε χτυπήματα με τα χέρια, λακτίσματα, γόνατα, αγκώνες και σκούπες ενώ στο κεφάλι επιτρέπονταν μόνο το crescent kick και το round kick.

Ο Lewis ήταν ο πρώτος kickboxer που εμφανίστηκε τόσο στο περιοδικό πυγμαχίας The Ring όσο και στο Sports Illustrated. Παρόλο που ο Lee Faulkner προσπάθησε να οργανώσει έναν αγώνα παγκοσμίου τίτλου μεταξύ του πρωταθλητή Ηνωμένων Πολιτειών Joe Lewis και έναν Ταϊλανδό πρωταθλητή Kickboxing, ο αγώνας αυτός δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.

Μέχρι το τέλος του 1971, το ενδιαφέρον για το kickboxing είχε σημειώσει την μεγαλύτερη μείωση όλων των εποχών, με τους υποστηρικτές και διοργανωτές, ανίκανους να προσελκύσουν πλήθος κόσμου σε μια διοργάνωση kickboxing. Ο Lewis αποσύρθηκε ως αήττητος πρωταθλητής kickboxing βαρέων βαρών των Ηνωμένων Πολιτειών το 1971. Το ρεκόρ του ως αδιαμφισβήτητος πρωταθλητής ήταν ένα τέλειο 10-0 με 10 Κ.Ο. (Knock Out)

Στις 14 Σεπτεμβρίου του 1974, το ABC’s Wide World από τον διοργανωτή Mike Anderson παρουσίασε το PKA ‘’full-contact’’ karate (πρωτάθλημα καράτε ‘’πλήρους επαφής’’). Οι αθλητές φορούσαν γάντια και προστατευτικά ποδιών και αγωνίζονταν για το knock out. Ο Lewis νίκησε τον Frank Brodar στο Λος Άντζελες με ένα knock out στον 2^ο γύρο, που πήρε μέρος στο Λος Άντζελες, στην Καλιφόρνια και κέρδισε τον τίτλο PKA (Professional Karate Association) βαρέων βαρών στο καράτε πλήρους επαφής (full-contact karate).

To 1975 ο Joe Lewis συμπεριλήφθηκε στο Hall of Fame του περιοδικού Black Belt, ως ‘’αθλητής της χρονιάς’’ στο καράτε πλήρους επαφής (full-contact karate) για το έτος 1974.

                 

Ο Joe Lewis ασχολήθηκε με την ηθοποιία και οι ταινίες που τον καθιέρωσαν στο ευρύ κοινό ήταν: Jaguar Lives το 1978 και Force: Five το 1981.

Στην ηλικία των 39 χρόνων, το 1983, ο Joe Lewis τόλμησε μία επιστροφή, από την οποία κέρδισε μία θέση στο top-10 PKA παγκόσμιας κατάταξης. Ο Lewis νίκησε τους T. Morrison, Charlton Young, Melvin Cole και Curtis Crandal. Στις 16 Απριλίου ο Lewis έχασε από τον Tom Hall, ενώ στις 10 Αυγούστου με ένα τεχνικό knock out στον 4^ο γύρο έχασε τον τίτλο βαρέων βαρών από τον πρωταθλητή βαρέων βαρών Ηνωμένων Πολιτειών Kerry Roop. Ο Joe Lewis μετά από αυτή την ήττα αποσύρθηκε.

Η καριέρα του Joe Lewis στο kickboxing και στο PKA full-contact karate τελείωσε με το συνολικό ρεκόρ 15-4 (15 νίκες και 4 ήττες).

Ο Joe Lewis έχει συμπεριληφθεί σε 13 διαφορετικά Hall Of Fame, γεγονός που τον έκανε να τον περιλάβει το περιοδικό Black Belt στο Hall Of Fame ως ‘’μαχητής της χρονιάς’’ και ‘’εκπαιδευτής της χρονιάς’’. Σε μία έρευνα του, το Karate Illustrated για τους κορυφαίους ‘’μαχητές’’ της Αμερικής, ο Joe Lewis έχει επιλεγεί ως ‘’Ο καλύτερος μαχητής Καράτε όλων των εποχών’’, ενώ το περιοδικό American Karate θεωρεί τον Joe Lewis ‘’ ένα ζωντανό θρύλο’’. Έχει κερδίσει 2 βραβεία ‘’Διοικητών Βόρειας Καρολίνας’’ για τις προσπάθειές του στον τομέα της πρόληψης του εγκλήματος.

             

Στις 31 Αυγούστου του 2012 έφυγε από τη ζωή, χάνοντας τη μάχη με τον καρκίνο. Αποτελεί χωρίς αμφιβολία το πιο σεβαστό όνομα στις Αμερικάνικες πολεμικές τέχνες. Έχει προσφέρει πολλά σε παγκόσμιο επίπεδο καθώς και στην νεώτερη ιστορία των πολεμικών τεχνών.

 Τριάντος Σταύρος

 Πηγές:  http://en.wikipedia.org/wiki/Joe_Lewis_(martial_artist)

http://joelewisassociation.com/joe-lewis-story/

Η ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΤΟΥ MASLOW

Ο κορυφαίος Αμερικανός ψυχολόγος Abraham H. Maslow είναι παγκοσμίως γνωστός για την εργασία του πάνω στην πυραμίδα των ανθρωπίνων αναγκών. Σ’ αυτή την πυραμίδα, το δεύτερο στάδιο των ανθρωπίνων αναγκών που χρειάζονται ικανοποίηση είναι το στάδιο της ασφάλειας. Αφού ο άνθρωπος ικανοποιήσει τις βασικές ανάγκες του για επιβίωση (βιολογικές ανάγκες), το αμέσως επόμενο στάδιο αναγκών είναι η ασφάλεια. Εάν δεν ικανοποιηθεί πλήρως η ανάγκη αυτή, ο άνθρωπος δεν μπορεί να ικανοποιήσει τα επόμενα επίπεδα αναγκών.

Πυραμίδα του Maslow

Για να εξελιχτεί κάποιος άνθρωπος χρειάζεται ασφάλεια σε κάθε τομέα της ζωής του και αυτό στην πράξη συνεπάγεται την εύρεση εργασίας, ασφαλιστικών καλύψεων, προσωπικής ασφάλειας, κατοικίας κ.λπ. Οι κάθε είδους κλειδαριές, passwords, συναγερμοί κ.λπ. είναι χαρακτηριστικά γνωρίσματα της αναζήτησης της ασφάλειας. Η οργάνωση στρατού, αστυνομίας, πυροσβεστικής, εταιρειών security, αφορούν την ικανοποίηση αισθήματος ασφάλειας του πολίτη.

Σε κάθε τομέα της καθημερινής ζωής θα δούμε ότι πολλά πράγματα έχουν έμμεση ή άμεση σχέση με την αναγκαιότητα ο άνθρωπος να αισθάνεται ασφαλής. Τότε και μόνο τότε μπορεί να εξελιχθεί και να ικανοποιήσει ανώτερες ανάγκες του (όπως αυτές των επόμενων τριών επιπέδων της πυραμίδας).

Η αίσθηση της ασφάλειας ενισχύεται σε σοβαρό βαθμό φυσικά αν ο άνθρωπος γνωρίζει μεθόδους και τεχνικές αυτοάμυνας και αυτοπροστασίας. Ο άνθρωπος που γνωρίζει πώς να προστατεύει τον εαυτό του και τους οικείους του είναι λιγότερο ανασφαλής, έχει λιγότερους φόβους και σαφώς πιο ήρεμη και ευτυχισμένη ζωή. Ο άνθρωπος αυτός, που έχει ικανοποιήσει τα δύο βασικά επίπεδα της πυραμίδας, μπορεί να εξελιχθεί ικανοποιώντας τα επόμενα, μέχρι το πέμπτο επίπεδο (αυτό της αυτοπραγμάτωσης).

Η γνώση της πυραμίδας του Maslow δεν είναι μόνο σημαντική όσον αφορά την κατανόηση της αναγκαιότητας για γνώση της αυτοάμυνας,  αλλά και όσον αφορά οποιαδήποτε αντιπαράθεση με κάποιον επιτιθέμενο. Σε  κάθε περίπτωση επίθεσης ή κλιμακούμενης έντασης (που μπορεί να οδηγήσει σε επίθεση) προσπαθούμε να καταλάβουμε το τι ακριβώς θέλει από εμάς ο αντίπαλος, πιο δηλαδή στάδιο της πυραμίδας αυτής θέλει να ικανοποιήσει. Ένας ληστής, για παράδειγμα, θέλει να ικανοποίηση του πρώτου επιπέδου. Ένας άνεργος μπορεί να θέλει ικανοποίηση του δεύτερου επιπέδου. Ένας βιαστής ή ένας οργισμένος συνάδελφος πιθανώς επιζητά ικανοποίηση του τέταρτου επιπέδου κ.λπ.

Όταν γνωρίζουμε ακριβώς το τι επιζητά ο επιτιθέμενος (αμέσως ή εμμέσως), τότε είναι πιο εύκολο να πάρουμε τον έλεγχο της κατάστασης οδηγώντας στην αποκλιμάκωση αυτής. Εκ των ανωτέρω, βλέπουμε ότι η γνώση της αυτοάμυνας δεν είναι κάποια πολυτέλεια, αλλά βασική ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου.

Γιάννης Λαιμοδέτης

Απόσπασμα από το βιβλίο: Αυτοάμυνα και Streetfighting 

(Ο πλήρης οδηγός αυτοάμυνας δρόμου)

2007

Tο φαινόμενο της ''αυτοάμυνας δρόμου'' και ο Πατέρας του ''scientific'' street fighting

Σε αυτό το άρθρο θα ήθελα να αναφερθώ για το φαινόμενο << αυτοάμυνας δρόμου>>.  Πολλοί θα το έχετε ακούσει ως «street fighting»(μάχη /ξύλο του δρόμου...)

Θα το δείτε πλέον /έχετε δει σε πολλές επιγραφές και ταμπέλες έξω από σχολές πολεμικών τεχνών  μόνο του ή   μαζί με άλλα  συνθετικά λέξεων  όπως combat … ,  , … tactics, extreme …, close combat… ,   defense … κ.α.

Aς πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.  

Καταρχήν το street fighting  εμπεριέχεται στην <<αυτοάμυνα δρόμου>> και μάλιστα είναι το βίαιο κομμάτι της που χρησιμοποιείται ως το τελευταίο στάδιο σε  μια   κατάσταση  αυτοάμυνας   και μάλιστα υλοποιείται όταν έχουν αποτύχει οι όποιες ενέργειες αυτοάμυνας όπως αποφυγή, αποκλιμάκωση ,διαφυγή κ.α.  που θα δούμε στην συνέχεια.

Φυσικά  στην <<αυτοάμυνα δρόμου>>   πρέπει να περιέχεται και  το νομικό πλαίσιο πάνω στο οποίο πρέπει να δικαιολογήσουμε την οποιαδήποτε ανταπόδοση ή χρήση βίας από μέρος μας  στην προσπάθεια να αμυνθούμε
και να προστατέψουμε τον εαυτό μας  ή τρίτο πρόσωπο από δεδομένο κίνδυνο ή απειλή.

Πατέρας της μάχης  του δρόμου και <<επιστημονικός>> street fighter (<<scientific>> street fighting) καθώς  και της μάχης “σώμα με σώμα”  αυτό που όλοι μιλάνε  ως “close  quarter battle”(CQB) ή  “Hand-2-Hand Combat”, ή «close combat fighting”  θεωρείτε   από όλους ο William Ewart “Dan” Fairbairn (1885-1960)

Ο Fairbairn  άνηκε  στις ειδικές δυνάμεις του 
Βρετανικού ναυτικού(κατατάχτηκε το 1901 ) και  έβαλε τις βάσεις στην μάχη  δρόμου και στην Δυτική αυτοάμυνα(με το όνομα «Defendu>> και αργότερα  Fairbairn”s  system) κυρίως όταν ήταν στην Σαγκάη  για την αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος και συμμοριών ως αστυνομικός εκεί για 30 συναπτά έτη , υπαγόμενος στην Δημοτική Αστυνομία της Σαγκάης της οποίας κάποια μεγάλη περίοδο ηγήθηκε και ως υποδιοικητής. Ο ίδιος ονομάζει τη μέθοδο του «μάχη πεζοδρομίου» (“Gutter fighting”).   

Αντιμετωπίζοντας με τις  ομάδες του που εκπαίδευε και ηγείτο (αστυνομικούς της δημοτικής αστυνομίας της Σαγκάης)  συνολικά 2000 αληθινά περιστατικά σε συμπλοκές στους δρόμους της Σαγκάης με εγκληματίες της περιοχής και επικίνδυνους κακοποιούς , χρησιμοποίησε πυροβόλα όπλα ,  αστυνομικά γκλόπ αλλά πολλές φορές και  άοπλη αυτοάμυνα/μάχη   για να καταστείλει τη βία και τα εγκλήματα έχοντας αρκετές πληγές στα άκρα του και στο σώμα του από σφαίρες και μαχαιριές. (συμμετείχε σε πανω από 600 καταγεγραμμένα περιστατικά πολλά εκ των οποίων αντιμετωπίστηκαν με γυμνά χέρια!!)

(αρχεία από την Δημοτική Αστυνομία της Σαγκάης καταγεγραμμένων περιστατικών). Δηλαδή ο πλέον  ειδικός στο <<scientific>> street fighting  θα έλεγε κάποιος!!!
     

(δείτε περισσότερα στο (http://www.badassoftheweek.com/fairbairn.html)

Απλά αυτές οι τεχνικές/τακτικές μάχης  κινούνταν μέσα στο νομικό πλαίσιο μίας  συγκεκριμένης  εποχής (1907-1937) και τοποθεσίας   στο οποίο  εξελίχθησαν και τροποποιήθηκαν  (από τον Fairbairn) μιας και η αστυνομία εκείνης της εποχής στο συγκεκριμένο μέρος έπαιζε κατασταλτικό παράγοντα και προσπαθούσε να ελέγξει και αντιμετωπίσει  αποφασισμένους εγκληματίες που δεν δίσταζαν να εξοντώσουν με κάθε μέσο τους υπερασπιστές της έννομης τάξης  με απώτερο σκοπό να θέσουν την πόλη σε χάος ώστε να δρουν ανενόχλητοι.

Λαθρεμπόριο ναρκωτικών, απαγωγές, πληρωμένοι δολοφόνοι, πορνεία και πόλεμοι συμμοριών  οι γνωστοί «tong>>  καθιστούσαν για δεκαετίες αυτήν την πόλη το πιο επικίνδυνο μέρος στον κόσμο.

Επίσης  η περίοδος της  εποχής  του Fairbairn  ήταν μια περίοδος με πολέμους και πολιτικές αναταραχές στην ευρύτερη περιοχή της Κίνας με αποκορύφωση την εισβολή της Ιαπωνίας στην Κίνα το 1937.Ήταν εκείνος μαζί με τον συνεργάτη του Eric A. Sykes που εκπαίδευσαν στρατιωτικούς και ειδικές δυνάμεις καθώς και μυστικές υπηρεσίες και όχι μόνο, του Βρετανικού, Αμερικάνικου στρατού κατά την διάρκεια του 2^ου ΠΠ(WWII).


              

Επίσης ο Fairbairn το 1942 έκδωσε ένα βιβλίο επαναστατικό για την εποχή του με το όνομα: 
”Hand’s off! Women’s self defense”! για την προστασία των γυναικών στις πόλεις αφού πολλοί άνδρες είχαν φύγει για τον πόλεμο και υπήρχε ορατός κίνδυνος για σεξουαλικές παρενοχλήσεις και κακοποιήσεις και ληστείες στις πόλεις.

Αυτό δείχνει ότι ο Fairbairn δεν είχε λύσεις μόνο για τους αστυνομικούς και στρατιωτικούς αλλά και για τον απλό πολίτη και μάλιστα το γυναικείο φύλλο!
(δείτε περισσότερα σχόλια για τον θρυλικό Fairbairn στο τέλος του παρόντος άρθρου).

Είναι πολύ σημαντικό το έργο του W.E.Fairbairn στο <<scientific>>
street fighting και στην αντιμετώπιση/καταστολή της βίας/αναταραχών και της μάχης σώμα με σώμα μέσα από την δική του μέθοδο «επιθετικής>> αυτοάμυνας αλλά και της αυτοάμυνας γενικότερα γιατί έβαλε τις βάσεις για την περαιτέρω ανάπτυξη των συγχρόνων συστημάτων αυτοάμυνας.)

Βέβαια αρκετά συστήματα αυτοάμυνας έχουν <<κρατήσει>> το στρατιωτικό μέρος των τεχνικών αυτών  στην σύγχρονη κοινωνία μας και το ύφος μιας άλλης εποχής   και  τα χρησιμοποιούν για  να προβάλουν μια  λανθασμένη εικόνα για την ρεαλιστική αυτοάμυνα.
Το πώς θα << σπάσω>> έναν αυχένα ή θα καταφέρω να σκοτώσω κάποιον γρήγορα με ένα μαχαίρι (quick kill) δεν είναι κάτι που πρέπει να παροτρύνεται σ' ένα ασκούμενο και να διδάσκεται ως η μόνη λύση σε μια άμεση επίθεση διότι είναι κάτι που εκτός του ότι μπορεί να τον βάλει σε μια επικίνδυνη θέση για τον εαυτό του αν κάτι πάει <<στραβά>>, μπορεί επίσης να τον φέρει αντιμέτωπο με την δικαιοσύνη με  δις ή τρις ισόβια.

Πολύ  πριν  από τους  πρώτους επίσημους αγώνες πυγμαχίας στην Ευρώπη

(British Boxing) με τους κανόνες του Broughton (1741) οι πρώτοι <<πυγμάχοι>> street fighters  χρησιμοποιούσαν ήδη συνδυασμένες μεθόδους <<άοπλης>>  αυτοάμυνας με χτυπήματα με τα χέρια (γροθιές ή ανοιχτές παλάμες) /λακτίσματα/πάλη/στραγγαλισμούς κ.α.   αλλά και τον 19^ο αιώνα μετά τους κανόνες πυγμαχίας του London Prize Ring rules(1838) και  Marquis of Queensbury (1866) εμφανίστηκαν <<μέθοδοι>>  αυτοάμυνας που συνδυάστηκαν από μαχητικές τέχνες όπως το  
γαλλικό savate (γαλλικό kickboxing που η αρχική του μορφή πριν γίνει σπορ περιείχε μάχες/συναινετικές συμπλοκές με head butting, eye gouging,Parisian lute(wrestling) , και ανοιχτές παλάμες k.a) και από το «νέο>> τότε Ju-Jutsu και το stick fighting.
‘Η στην Αγγλία το << Βartsitsu>> του E.W.Barton-Wright.
( Shinden-Fundo ryu ju-jutsu και kondokan judo  μαζι με savate και stick fighting).Ο οποίος  έφερε  μέσω του δασκάλου του Υukio Tani και το judo στην Αγγλία.
(http://en.wikipedia.org/wiki/Yukio_Tani)
Κάθε χώρα στον κόσμο είχε να επιδείξει λίγο ή πιο πολύ κάτι αντίστοιχο.

Όμως στην περίπτωση του Fairbairn ήταν ο 1^ος που συνδύασε  πολεμικές τέχνες που εντρύφησε και πιστοποιήθηκε σε αυτές  όπως Ju Jitsu, judo (σχολή Κόντοκαν Ιαπωνία) , savate, κινέζικη πυγμαχία , pa-kua  και stick fighting κ.α και σύνθεσε μια μέθοδο την οποία και <<τέσταρε>> o ίδιος /αλλά και μαθητές του αστυνομικοί στην μάχη του δρόμου στην Σαγκάη,  και απλοί στρατιώτες/στρατιωτικοί /μυστικές υπηρεσίες στις μάχες σώμα με σώμα του  2ουΠΠ  αλλά και  απλοί πολίτες  (ξεκινώντας με αφορμή την γυναικεία αυτοάμυνα το 1942 που διέδωσε την μέθοδο του στο ευρύ κοινό. )

          

Aς έλθουμε   όμως και στον Ελλαδικό χώρο…

Ο όρος «αυτοάμυνα δρόμου>>  καθώς και “street fighting” δόθηκαν και αναλύθηκαν  πρώτη φορά στην Ελλάδα από τον δάσκαλο μου κο Ιωάννη Λαιμοδέτη το 1999 όταν τελειοποίησε και  παρουσίασε   την μέθοδο του das street fighting με την πλήρη  στήριξη μαθητών του (μαύρες ζώνες)  από τις πρώτες από τις οποίες υπήρξε και ο παρόν αρθρογράφος.

Κυκλοφόρησε τότε και το 1^ο του βιβλίο με τίτλο <<τα μυστικά της αυτοάμυνας στο δρόμο>>. Και αργότερα το 2^ο <<Αυτοάμυνα και Street fighting >>με τεράστια επιτυχία και σημαντικές πωλήσεις.  


                            

Τότε ξεκίνησε και στην Ελλάδα να ακούγεται  ο όρος <<αυτοάμυνα δρόμου>> καθώς και <<street fighting>>.

Οι επιρροές της μεθόδου αυτής  είναι  από το Kempo jujutsu (συνδυασμός χτυπημάτων και κλειδωμάτων)- Choi Kwan do (δυνατά/βιομηχανικά χτυπήματα -ροή χτυπημάτων και συνδυασμοί)- Defendu (Fairbairn’s system) - jeet kune do (βασικές αρχές/χτυπήματα)- αλλά και μαχητικές τέχνες όπως το kick boxing, Thai boxing, Grappling κ.α καθώς και η προσωπική του  εμπειρία χρόνων μελετώντας πραγματικά περιστατικά αυτοάμυνας αλλά και τα πολλά ταξίδια του σε Αγγλία και Αμερική  σε σεμινάρια  με δασκάλους ρεαλιστικής αυτοάμυνας και με αντίστοιχες πιστοποιήσεις στα παραπάνω  και σύνθεση όλων αυτών έτσι ώστε να είναι πρακτικό και να μπορεί να το κάνει ένας μέσος άνθρωπος. Φυσικά δόθηκε μεγάλη έμφαση στο νομικό πλαίσιο της αυτοάμυνας  δηλ. πως/πότε  καλύπτεται κάποιος νομικά  όταν χρησιμοποιήσει τεχνικές αυτοάμυνας για να  υπερασπίσει τον εαυτό του ή οικείο του πρόσωπο κάτι που σε «σκληρά>> συστήματα που διδάσκουν τεχνικές αυτοάμυνας αυτό δεν το υπολογίζουν καν ή το αγνοούν!

Πολλά άρθρα έχουν γραφτεί από τον Ιωάννη Λαιμοδέτη αλλά και για αυτόν από τότε που παρουσιάστηκε το das(defense Attack Secure) streetfighting το οποίο έχει χαρακτηριστεί και ως:                                      Dynamic

                                                                     Art of

  Scientific                    streetfighting

Μέσο του das street fighting (<<αυτοάμυνας δρόμου>>)  έχουν εκπαιδευτεί εκατοντάδες άνθρωποι, από απλοί πολίτες έως στρατιωτικοί  και αστυνομικοί. Άνθρωποι καθημερινοί έχουν διαφυλάξει την ακεραιότητά τους   την τιμή και την αξιοπρέπεια τους από διάφορα περιστατικά (καταγεγραμμένα)    που είχαν ενώ εκπαιδευόντουσαν στην αυτοάμυνα δρόμου  δηλ στο  das street fighting.

Σίγουρα διαφέρει η εκπαίδευση των τεχνικών και της τακτικής που διδάσκεται  σε έναν πολίτη από ότι σε  έναν αστυνομικό   ή  έναν στρατιωτικό οι οποίοι θα χρησιμοποιήσουν  εν ώρα υπηρεσίας ή στο πεδίο της μάχης αντίστοιχα τεχνικές ελέγχου ή θανατηφόρες τεχνικές καθώς και πυροβόλα όπλα ή όπλα ελέγχου. Και σε αυτό  έχει δοθεί ειδική έμφαση στα προγράμματα εκπαίδευσης της  μεθόδου  αυτοάμυνας δρόμου DAS streetfighting.

Βέβαια  ο αστυνομικός όπως και ο στρατιωτικός έχουν ένα κοινό, το ότι όταν δεν είναι σε υπηρεσία ή στο πεδίο της μάχης και περπατάνε μέσα σ’ ένα δρόμο μιας πόλης  ή βρίσκονται στο σπίτι τους με την οικογένεια τους εκεί είναι και αυτοί πολίτες με το ίδιο νομικό καθεστώς  όπως όλοι μας . Άρα αυτό που θα τους σώσει ενδεχομένως από μια πιθανή επίθεση δεν θα είναι μια θανατηφόρα τεχνική ή η χρησιμοποίηση ενός όπλου σε λάθος στιγμή (υπέρβαση της αυτοάμυνας ) αλλά η σωστή τακτική και το σενάριο που θα έχουν δουλέψει από πριν (στη σχολή αυτοάμυνας) ώστε να δράσουν ανάλογα με την περίσταση /γρήγορα αλλά όχι απερίσκεπτα ! 

Φυσικά   σε μια άμεση επίθεση δεν θα σκεφτούμε πόσο δυνατά θα χτυπήσουμε κάποιον και το νομικό πλαίσιο αλλά την σωματική μας ακεραιότητα καθώς πόσο μάλλον και αν συνοδεύουμε έναν δικό μας πρόσωπο
αλλά είναι λυπηρό το φαινόμενο να συνδυάζουμε την <<αυτοάμυνα δρόμου>> με την μάχη απλά στο δρόμο και το<< ξύλο>> που ενδεχομένως κάποιοι πιο θερμόαιμοι να σκέφτονται ότι σημαίνει μόνο  ο όρος αυτός ή ακόμα και με τις συναινετικές συμπλοκές ή την βία στο δρόμο μέσω συμμοριών . Κάτι που τα τελευταία χρόνια  καλλιεργήθηκε εντέχνως από την βιομηχανία θεάματος στον κινηματογράφο και ιδίως μέσα από ταινίες από <<παράνομους αγώνες>>   σε κλουβιά  σε υπόγεια γκαράζ και άλλα τέτοιου είδους θεάματα και τα οποία συνδέθηκαν με τον όρο street fighting (<<ξύλο/μάχη του δρόμου>>) αλλά που όπως αναλύσαμε και πιο πάνω ο όρος αυτός μόνος του δεν σημαίνει αυτοάμυνα!   Αυτό δυστυχώς έχει περάσει ως μόδα και στις σχολές <<streetfighting>> που έχουν εξαπλωθεί σαν μανιτάρια σε όλη την Ελλάδα. 

Σίγουρα υπάρχουν και δάσκαλοι πολεμικών τεχνών που έχουν εντρυφήσει σωστά 
πάνω στον όρο <<αυτοάμυνα δρόμου>> έχοντας και δικά τους βιώματα και έχοντας ξεχωρίσει τις πολεμικές τέχνες από την αυτοάμυνα ή τα μαχητικά αθλήματα /συστήματα, αλλά και πολλοί έχουν αντιγράψει την προσπάθεια και τα άρθρα του κυρίου Ιωάννη Λαιμοδέτη γιατί η αυτοάμυνα δρόμου θεωρούν ότι είναι κάτι που <<πουλάει>> αυτήν την εποχή λόγω της αυξανόμενης βίας  και θέλουν να προσελκύσουν κόσμο στις σχολές τους.  Θεμιτό ως ένα σημείο αρκεί να υπάρχει ο ρεαλισμός και να στηρίζονται πάνω στις σωστές βάσεις που έχει θέσει ο Κος Ιωάννης Λαιμοδέτης για την αυτοάμυνα δρόμου στην Ελλάδα μιας και έχει μελετήσει και εντρυφήσει την αυτοάμυνα  όσο κανείς άλλος πολύπλευρα για δεκαετίες!

Τα δεκάδες άρθρα του σε διάφορα περιοδικά πολεμικών τεχνών αλλά και σε  άλλα περιοδικά κοινωνικού περιεχομένου πάνω στην ρεαλιστική αυτοάμυνα και αυτοπροστασία εδώ και μια 15ετία μαρτυρούν την αυθεντικότητα των παραπάνω! Έχουμε ήδη παρουσιάσει και θα συνεχίσουμε να παραθέτουμε τα άρθρα αυτά σιγά σιγά στο blog.

Ο όρος << Αυτοάμυνα Δρόμου>> έχει διαδοθεί  και επικρατήσει στις μέρες μας εκφράζοντας  το  ρεαλιστικό και πρακτικό για το δρόμο σε ό,τι αφορά την αυτοάμυνα  και  το βλέπουμε σε πολλές ταμπέλες σχολών πολεμικών τεχνών. Γι΄αυτό λοιπόν ας  δούμε τι δεν πρέπει να σημαίνει αρχικά:

Όχι ξύλο του δρόμου (streetfighting)  ή μάχη του δρόμου …(«Gutter fighting>> κατά τον θρυλικό Fairbairn) σε επίπεδο συναινετικής συμπλοκής.

Όχι fighters και παράνομα κλουβιά

Όχι τεχνικές που επικεντρώνονται πώς θα <<σπάσω>> τον αυχένα του άλλου η πως θα τον εξοντώσω με θανατηφόρες τεχνικές( εκτός και αν δέχτηκα ανάλογη  βία που μπορώ  να   δικαιολογήσω/αποδείξω  ενδεχομένως σε ένα δικαστήριο…)

Και τέλος Όχι απλά πολεμικές ή μαχητικές  τέχνες/αθλήματα  που δείχνουν και κάποιες τεχνικές αυτοάμυνας στο τέλος της προπόνησης για να ξέρουμε  και αυτό και να (πιστεύουμε ότι θα ) αντιμετωπίσουμε έτσι την ανασφάλεια μας και την ζωή μας ή την αξιοπρέπειά μας  αν βρεθούμε  έξω στο δρόμο σε μια  επικίνδυνη  κατάσταση!    

Aς δούμε τώρα τι θα πρέπει να σημαίνει ο όρος <<Αυτοάμυνα δρόμου>>

Κάποιος που ασχολείται με την αυτοάμυνα δρόμου,

Μαθαίνει να αναγνωρίζει τον κίνδυνο  και αν μπορεί να τον αποφεύγει πριν αυτός εξελιχθεί σε επίθεση οποιασδήποτε μορφής.(αυτοπροστασία)

Ότι η αυτοάμυνα δρόμου και γενικότερα η αυτοάμυνα δεν είναι άθλημα

Προετοιμάζεται να αντιμετωπίσει την ανασφάλεια του έξω στο δρόμο γιατί ξέρει ότι δεν θα έχει 3 πράγματα που έχει ένας μαχητής των μαχητικών αθλημάτων( διαιτητή  , ρινγκ και κανόνες) και

Εκπαιδεύεται σε 1^η φάση για το 95% των ανθρώπων που δεν θα είναι μαχητές σε κάποιο σπορ αλλά πιθανόν  κακοποιοί, κλέφτες, ψυχολογικά φορτισμένοι, μεθυσμένοι,   <<ψάχνονται>> για φασαρία κ.α. Οπότε και το <<μετάλλιο>> γι’ αυτόν που ενεργεί στα πλαίσια της αυτοάμυνας   είναι να
σώσει την ζωή του/υπερασπιστεί την αξιοπρέπεια του αλλά προπαντός
να πάει σπίτι του ασφαλής.

Αλλά και σε προχωρημένο επίπεδο  σε 2^η φάση Μαθαίνει και εκείνος πιο σύνθετες τεχνικές και στοιχεία από πολεμικές τέχνες και μαχητικά σπορ , που δανείζεται η ρεαλιστική αυτοάμυνα (Αυτοάμυνα δρόμου) ώστε να αποκτήσει περισσότερη εμπειρία για το τι μπορεί να συναντήσει έξω στο δρόμο  από το υπόλοιπο  5% των ανθρώπων που  απλά γνωρίζουν μια πολεμική τέχνη/μαχητικό σπορ και είτε ψάχνονται για φασαρία είτε τυχαίνει να είναι κακοποιοί(ακόμα χειρότερα).

Εκπαιδεύεται για το <<χειρότερο σενάριο>> που μπορεί να συναντήσει  σε μια κατάσταση αυτοάμυνας στο δρόμο.(<< worst case scenario>>) διότι όταν έρθουμε αντιμέτωποι με την βία και ιδίως με μια άμεση επίθεση  όλα είναι πιθανά να συμβούν γι’ αυτό προετοιμάζεται για το χειρότερο που μπορεί να συμβεί.

Εκπαιδεύεται υπό την επίβλεψη ενός έμπειρου εκπαιδευτή ρεαλιστικής αυτοάμυνας   με σενάρια πολλαπλών αντιπάλων και επιθέσεων και με ελεγχόμενο sparring (αν είναι εφικτό) για να έχει μία εμπειρία επαφής και φυσικά σε στόχους, ασπίδες και να μαθαίνει να αμύνεται και στις 3 ζώνες μάχης με ασφάλεια (ελεύθερη κίνηση στην όρθια μάχη, μάχη σώμα με σώμα ,  και μάχη στο έδαφος) και μπορεί να  αντιμετωπίσει ένα αιχμηρό αντικείμενο ή οποιοδήποτε αντικείμενο που ενδεχομένως κάποιος θα χρησιμοποιήσει εναντίον του ακόμα  και αν χρειαστεί  με γυμνά χέρια (εφόσον φυσικά δεν μπορεί να το αποφύγει ή να παρεμβάλει εμπόδιο).     

Μαθαίνει εύκολες / πρακτικές τεχνικές αλλά και τακτικές  που θα τον προετοιμάσουν να μην  «παγώσει» τη δύσκολη στιγμή  αλλά  θα μπορέσει να εκτελέσει / εφαρμόσει  υπό στρες όταν  χρειαστεί ή ακόμα και να αποκλιμακώσει μια κατάσταση συμπλοκής αν είναι εφικτό!

(γιαυτό   δοκιμάζει τις τεχνικές αυτές  και  υπό ένταση και με ελεύθερα σενάρια και πολλαπλούς αντιπάλους)  

Μαθαίνει να χτυπάει <<αντικανονικά>> δηλ. τα χτυπήματα που απαγορεύονται σε όλους τους αθλητικούς αγώνες και μπορούν να οδηγήσουν σε αποβολή σου από το άθλημα  είναι αυτά που κυρίως διδάσκονται για την αυτοάμυνα σου στο δρόμο. (αφού μπορεί να έχουμε αντιπάλους με μεγάλη διαφορά κιλών από εμάς και περισσότερους από έναν και πιθανόν αποφασισμένους να μας βλάψουν). Πάντα όμως η χρησιμοποίηση τους και η κλιμάκωση της αντίστασης από μέρους μας είναι αντίστοιχη  με την απειλή που θα δεχτούμε όμως προαναφέραμε και πιο πριν.

Διδάσκεται  τη << γλώσσα του σώματος>> για να μπορεί να δείχνει με την στάση του ότι δεν είναι εύκολος στόχος/θύμα καθώς και   διδάσκεται την  αυτοάμυνα  σε ότι αναφορά το  θεωρητικό της κομμάτι στην σύγχρονη πραγματικότητα    με απλές αναφορές/παραδείγματα   από τις επιστήμες της ψυχολογίας, της εγκληματολογίας, της κοινωνιολογίας και  της νομικής.  Μαθαίνει τα 3 στάδια της αυτοάμυνας:
1.το στάδιο πριν την επίθεση

2.Το στάδιο της κλιμάκωσης ή της επίθεσης

3.Το στάδιο μετά την επίθεση 

Μαθαίνει να υπολογίζει το περιβάλλον στο οποίο ενδεχομένως να δεχτεί μια απειλή ή μια επίθεση και το πώς θα αντιδράσει αναλόγως εάν το περιβάλλον είναι υπέρ του ή όχι και διδάσκεται ότι τελικά στην αυτοάμυνα οι επιλογές του είναι πέντε (5) όταν κάποιος βρίσκεται στο στάδιο της κλιμάκωσης ή της επίθεσης:

1. Na διαφύγει με ασφάλεια (Flight)

2.Να συνεργαστεί με τον αντίπαλο(για την επιβίωσή του)

3. Να διαπραγματευτεί

4. Να αποκλιμακώσει 

5.Να δώσει μάχη(Fight/τεχνικέςàεδώ είναι αυτό που λέμε <<streetfighting>>!)

 Και πολλά άλλα…
…περισσότερα στο βιβλίο του δασκάλου μου <<Αυτοάμυνα και Streetfighting>> (http://www.politeianet.gr/books/9789608973909-laimodetis-giannis-idiotiki-autoamuna-kai-streetfighting-80266)

Με λίγα λόγια η <<Αυτοάμυνα δρόμου>> δεν είναι μόνο κάποιες τεχνικές αυτοάμυνας που προσπαθούμε να   αποστηθίσουμε σαν κάποιες συνταγές μαγειρικής  αλλά είναι και θα πρέπει να είναι η ρεαλιστική αυτοάμυνα για τον σύγχρονο άνθρωπο που  μέσα από μια συγκεκριμένη προπόνηση
γυμνάζει το σώμα του, βοηθάει να φύγει το άγχος και το στρες , και
τονώνει την αυτοπεποίθησή   και την ψυχολογία του  καθώς και

εμπεδώνει εύκολες τεχνικές   και τακτικές   για   επιβίωση σε δύσκολες καταστάσεις.  

Φυσικά δεν θα πρέπει να παραλείψουμε να αναφέρουμε τους γνήσιους εκφραστές της σύγχρονης ρεαλιστικής αυτοάμυνας: 
τον Walt Lysak, του συστήματος Lysak's Academy Of Mix Martial Arts 

και τον Richard Ryan του συστήματος Ryan Defense Systems, Inc.  


                                  

στους οποίους και θα αναφερθούμε αναλυτικά σε επόμενο άρθρο...

Fairbairn συνέχεια…

Αργότερα  ήταν αυτός μαζί με τον Eric Anthony Sykes (συνεργάτη του)
που εκπαίδευσε και άλλες ομάδες στην 30ετή τους δράση στην περιοχή αυτή αλλά και κατά την διάρκεια του 2^ου Π.Π (παγκοσμίου πολέμου) όπου η μάχη του πεζοδρομίου πέρασε σε μάχη μεταξύ στρατών .

Βρετανοί, Αμερικανοί και Καναδοί  commandos , μυστικές υπηρεσίες της Αμερικής και Αγγλίας καθώς και το  No. 2 Dutch Troop 10th Inter-Allied Commando forces και Rangers εκπαιδεύτηκαν από τους Fairbairn and Sykes σε άοπλες τεχνικές , χειρισμούς όπλου σε μάχη σώμα με σώμα , χρησιμοποίηση ξιφολόγχης στα όπλα, και τεχνικές με μαχαίρια καθώς και τακτικές μάχης , ψυχολογίας πριν και κατά την διάρκεια της μάχης για την επιβίωση . Φυσικά για να μπορέσει να γίνει αυτό ταυτόχρονα σε όλα αυτά τα μέρη που προαναφέραμε (λόγω του πολέμου) οι Fairbairn and Sykes  δημιούργησαν σχολή εκπαιδευτών για  στρατιωτικούς κι αυτό κυρίως για να μπορέσουν να εκπαιδευτούν ταυτόχρονα όλοι οι παραπάνω. Αυτό μαρτυρούν  και τα λίγα  διασωθέντα ασπρόμαυρα βίντεο του Fairbairn με βοηθό του τον col.Rex Applegate o οποίος ανέπτυξε στην Αμερική το σύστημα μάχης δρόμου του Fairbairn μαζί με προσωπικές του εμπειρίες )

Συνοψίζοντας θα λέγαμε ότι o Fairbairn με την πολύτιμη βοήθεια του Eric Athony Sykes σύνθεσε μια μέθοδο επιβίωσης  στην μάχη είτε αυτή ήταν σε καταστάσεις μάχης πεζοδρομίου είτε στον πόλεμο ,  η οποία <<δούλεψε>> και μάλιστα πολύ καλά ακόμα και από αστυνομικούς ή στρατιώτες που εκπαιδεύτηκαν μόλις 6 με 12 ώρες ή λίγες  εβδομάδες.

Ακόμα και σήμερα   χρησιμοποιούνται αυτούσια ή με μικρές προσαρμογές  στα περισσότερα συστήματα αυτοάμυνας. Με λίγα λόγια έβαλε τις βάσεις και όχι μόνο για την ρεαλιστική αυτοάμυνα αστυνομικών και στρατιωτικών και μυστικών υπηρεσιών αλλά και απλών στρατιωτών.

Αυτό δείχνει ότι αυτά που δίδασκε και είχε συνδυάσει από τις πολεμικές τέχνες που είχε εντρυφήσει και ο ίδιος και <<τέσταρε>> σε δύσκολες καταστάσεις –συμπλοκές που είχε σε μάχες στο δρόμο  ήταν πέρα για πέρα ρεαλιστικά και <<δούλευαν>> υπό καταστάσεις  στρες !

Φυσικά «κράτησε» απ’ όλα αυτά που συνδύασε εκείνα που ήταν εύκολα να εφαρμοστούν στις στιγμές της μάχης από τον καθένα   αφαιρώντας δύσκολες και σύνθετες τεχνικές.

Ας δούμε όμως  τις πολεμικές /μαχητικές τέχνες που εντρύφησε:  boxing, wrestling, savate, Shin no Shin do ryu jujutsu (Yoshin ryu), Kodokan judo   (2nd degrees black belt), και  Chinese martial arts (κυρίως  pa kua), και τα οποία ανέπτυξε, σύνθεσε μέσα από την εμπειρία και τις συμπλοκές που είχε κάνοντας testing μέσα από όλα αυτά αλλά  κρατώντας όπως αναφέραμε τα πιο εύκολα σε εκμάθηση και τεχνικές που μπορούσε ο καθένας να εκτελέσει υπό έντονο στρες!!!   

Με την πάροδο των χρόνων και των δεκαετιών όλη αυτή η ύλη τεχνικών/ τακτική μάχης και η πλούσια βιβλιογραφία τους διαβάστηκε/εφαρμόστηκε ανελλιπώς από όλο τον κόσμο των πολεμικών τεχνών/ ειδικών μονάδων στρατών /αστυνομίας  και όχι μόνο,  οπότε και οι τεχνικές /τακτικές μάχης αυτές  προσαρμόστηκαν στις ανάγκες  της κάθε εποχής και φυσικά εξελίχθησαν   και σίγουρα σε αυτό που λέμε   σήμερα <<αυτοάμυνα>> ‘η <<αυτοάμυνα δρόμου>> χρησιμοποιούνται  αρκετές τεχνικές από το σύστημα του Fairbairn.


Απλά όλα εξελίσσονται και προσαρμόζονται στις ανάγκες της κάθε εποχής!

Ο ίδιος περιόδευσε σε πολλά μέρη στο κόσμο (ακόμα και στην Κύπρο) διδάσκοντας κυρίως στρατιωτικούς και αστυνομικούς στην μάχη σώμα με σώμα , άοπλη και ένοπλη.

Ήταν πολύ ευρηματικός στο να σχεδιάζει μαχαίρια όπως ένα από τα δεκάδες
ήταν και  το θρυλικό μαχαίρι- ξιφολόγχη F-S(Fairbairn-sykes) commando 
(http://www.macdonaldarms.com/armoury/FairbairnSykes.php )για τους στρατιώτες του 2^ου ΠΠ και το 1^ο αλεξίσφαιρο για πιστόλι mauser(γερμανικό πιστόλι 2ουΠΠ).

                 


Μπορούμε να γράφουμε για μέρες για τη ζωή του και το έργο του και την πολύτιμη συμβολή του στο CQB και όχι μόνο!

Απεβίωσε σε ηλικία 75 ετών στο σπίτι του στην Αγγλία στις 20 Ιουνίου 1960

Έχοντας πάρει από τον Αγγλικό στρατό τιμητικά τον βαθμό του στρατηγού.

 Αυγέρης Αντώνιος

Καθηγητής ρεαλιστικής αυτοάμυνας